Pracami obejmującymi cały obszar dialektu mazowieckiego są Mały atlas gwar polskich (MAGP), Atlas gwar mazowieckich (AGM) oraz Atlas gwar polskich. T.II: Mazowsze (AGP).
Na szczególną uwagę zasługuje Atlas gwar mazowieckich (AGM), który podaje materiał z Mazowsza właściwego w granicach z XVI w. i wykorzystuje ok. 1400 punktów badawczych. Dziesiąty, ostatni tom atlasu, wydany w 1992 r., zawiera 38 map poświęconych zleksykalizowanym cechom fonetycznym z zakresu wokalizmu i konsonantyzmu, opracowanych przez A. Kowalską. Przykładowo można tu wymienić mapy uwzględniające: przejście nagłosowego ja- > je-, przejście nagłosowego ra- > re-, wymianę -ar- > -er-, przegłos *e > ‘o. Również na wielu mapach z założenia leksykalnych, poświęconych nazwom jednego desygnatu, przedstawiono fakty fonetyczne.
Jedyną monografią z zakresu wokalizmu dialektu mazowieckiego jest praca A. Basary Studia nad wokalizmem w gwarach Mazowsza (samogłoski ustne), obejmująca teren Mazowsza właściwego. Samogłoskom nosowym poświęcona jest przedwojenna monografia H. Friedricha (1937) Studia nad nosowością w gwarach Mazowsza.
Poza wyżej wymienionymi opracowaniami istnieje szereg studiów dotyczących gwary jednego regionu Mazowsza, np. gwary łowickiej (Świderska 1929), gwary kurpiowskiej (Friedrich 1955; Falińska 2004, 2009; Karaś 2011; Rembiszewska 2002; Rubach 2009), gwar Ostródzkiego, Warmii i Mazur (Basara 1987; Doroszewski i in. 1956), gwar okolic Siedlec (Cyran 1960), gwar południowo-wschodniego Podlasia (Czyżewski 1994), gwar nadbużańskich (Rembiszewska 2002) czy gwar suwalskich (Zdancewicz 1980). Wszystkie te prace uwzględniają charakterystykę samogłosek.
Powstało również szereg studiów dotyczących poszczególnych mazowieckich zjawisk fonetycznych, w tym z zakresu wokalizmu (Basara 1958, 1959; Basara, Zduńska 1960; Doroszewski 1955; Friedrich 1939a; Friedrich 1939b, Kowalska 1992, 2001; Stieber 1970; Wójtowicz 1970).
Źródłem wiedzy fonetycznej dotyczącej dialektu mazowieckiego może być także Słownik gwar polskich (SGP).
We wszystkich wymienionych pracach materiał fonetyczny pochodzi przede wszystkim od osób najstarszych, a zróżnicowanie pokoleniowe raczej nie było uwzględniane.
Większość prac prezentujących mazowieckie cechy fonetyczne została wydana w latach 50.-70. XX wieku lub nawet wcześniej, przed II wojną światową. Od tego czasu nie były prowadzone kompleksowe badania fonetyczne nad dialektem mazowieckim.
Należy jednak wymienić, powstałe w 2010 roku, kompendium internetowe pod redakcją H. Karaś Dialekty i gwary polskie, które obejmuje cały polski obszar dialektalny i omawia także zagadnienia z zakresu wokalizmu mazowieckiego. W ostatnich latach ukazało się również kilka artykułów dotyczących analizy akustycznej samogłosek w gwarach mazowieckich (Garczyńska 2011, 2015, 2015a, 2016).
Wymieniono tu tylko najważniejsze prace, pomijając szereg artykułów i mniejszych opracowań, omawiających np. gwarę poszczególnych wsi mazowieckich. Bogatą bibliografię dotyczącą zarówno cech językowych, jak i historii Mazowsza można znaleźć w wyżej wymienionym kompendium internetowym Dialekty i gwary polskie.
Akustyczna baza danych gwar mazowieckich uzupełnia badania nad dialektem mazowieckim pod względem:
Jest to także pierwsza tego typu baza stworzona dla polskich dialektów.